𝑇𝘩𝑒 𝑓𝑖𝑟𝑠𝑡 𝑠𝑐𝑎𝑟

Dag lieve lezertjes

Vandaag zal ik "the first scar" aanhalen. De eerste doelgroep die ik wil bespreken zijn namelijk de artsen en huisdokters. 

The first scar: artsen en huisdokters

We weten allemaal dat deze mensen heel veel werk verzetten deze dagen. Ik weet niet of er velen onder jullie op Vtm helden van corona volgen, indien je hier nog niet naar gekeken hebt, zeker eens doen is echt de moeite waard! 

We kunnen niet ontkennen dat het voor hen emotioneel en fysiek zeer zwaar is. Elke dag staan deze mensen opnieuw klaar om anderen te verzorgen en te helpen. Ze helpen hen niet alleen ook lopen ze zelf het risico om besmet te raken. 

Ik heb een video gevonden waar een arts ook zijn verhaal even deelt, want ook voor hen is het nodig dat ze soms hun hart even kunnen luchten. In de Video zegt de arts dat hij eigenlijk jaloers is op een collega van hem die het virus heeft gehad en genezen is. Hij is jaloers omdat zo zij nu weet dat ze immuun is tegen het virus. Hij is nog niet immuun en dus nog zeer  onzeker en bang om het virus te krijgen. Mocht hij dit weten zou dit toch werken op zijn gemoedsrust. Daarnaast heeft hij ook aan dat er toch mensen genezen aan het virus in het ziekenhuis zo wil hij ook de mensen wat hoop bieden. 

Bovendien zegt hij ook welke uren hij moet werken en eigenlijk zijn dit dagen van 12 uren. Hij moet de weekdagen en de weekends werken.Er is geen onderscheid meer tussen weekdagen en weekends. Het is voor hen of je werkt of je werkt niet.  Wat voor iedereen heel zwaar moet zijn, dit kan niet anders! Het is dan ook belangrijk dat er psychologische hulp klaar staat voor deze mensen, want het zou me niet verbazen dat er sommigen na deze periode toch een burn-out zullen hebben of mensen die met een depressie zullen zitten, vanwege al deze drukte die hen op de schouders ligt.  Zelf de arts in kwestie in de video geeft ook aan dat hij zelf schrikt van de mensen die ziek worden. 

Ik wil ook nog een pakkend fragment aanhalen uit "Helden van Hier". 

Waar de arts zegt dat ze net zoals in de oorlog moeten kiezen wie ze zullen reden van de getroffen patiënten. Ze beslissen eigenlijk wie zal moeten gaan en wie ze zullen proberen te redden met de middelen die ze slechts hebben. 

In het begin dat de light lockdown werd aangekondigd hebben vele jongeren een lockdown feestje gehouden, velen artsen hebben toen een oproep gedaan via Facebook om hen toch een wake up call te geven. Dit heeft ook vele artsen aangezet om een dagboek bij te houden op Facebook. Zodat alle mensen konden inzien hoe heftig deze situatie wel niet is. Hier heb ik een voorbeeld van gevonden. 

Ik post hieronder haar Facebook post zodat ook jullie deze aangrijpende boodschap even kunnen doorlezen wat ook zij, zijn maar mensen.

Facebook post van een spoedarts in AZ delta Roeselare

Daarnaast hebben we nog de huisdokters die ook hun uiterste best proberen te doen om iedereen te kunnen helpen. Dan heb je de bevolking die hen gebrek aan respect vertoond door in te breken in hun auto's om hun mondmaskers te stelen! Hoe onrespectvol kan je wel niet zijn. Hen hun bescherming ontnemen terwijl zij meer in aanmerking kunnen komen met het virus dan wij. Artikel stelen van zorgkundigen.

Deze mensen gaan elke dag anderen gaan helpen terwijl ze het risico lopen om besmet te raken en ook hun dierbare in gevaar kunnen brengen. Ze worden geconfronteerd, met hun neus op de feiten gedrukt. Ze zien mensen af takelen die hun ouders konden geweest zijn. Mentaal moet dit zeer zwaar zijn voor deze helden!

"Een virtueel applaus voor deze COVID-helden/lijdenden".

Tot de volgende!

Schania

UPDATE 28/04/2020

Amerikaanse directeur spoedeisende hulp stapt uit leven: 'Haar werk heeft haar gedood'. 
Een hoog aangeschreven arts uit New York, die aan de frontline stond in de strijd tegen het coronavirus, is afgelopen weekend overleden. Lorna Been, medisch directeur van de spoedeisende hulp in het Presbyterian Allen Hospital in New York; maakte zondag een einde aan haar leven. Ze probeerde haar werk te doen en het heeft haar gedood.  Zoals verwacht is het emotioneel en psychologisch zeer zwaar voor deze mensen.

Er moet een goeie ondersteuning zijn voor deze mensen, team aan psychologen die klaar moeten staan voor hen. Zodat ze hun gevoelens toch kunnen uiten langs zo'n weg. Anders zullen er jammer genoeg nog zulke gevallen plaats vinden.